Zadania Państwowej Inspekcji Sanitarnej
Zadania i uprawnienia Państwowej Inspekcji Sanitarnej reguluje ustawa z 14.03.1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej – dalej u.p.i.s. panstwowa-inspekcja-sanitarna została powołana do realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami:
1)higieny środowiska,
2)higieny pracy w zakładach pracy,
3)higieny radiacyjnej,
4)higieny procesów nauczania i wychowania,
5)higieny wypoczynku i rekreacji,
6)zdrowotnymi żywności, żywienia i przedmiotów użytku,
7)higieniczno-sanitarnymi, jakie powinien spełniać personel medyczny, sprzęt oraz pomieszczenia, w których są udzielane świadczenia zdrowotne.
Inspekcja sanitarna działa w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem szkodliwości i uciążliwości środowiskowych oraz zapobiegania powstawaniu chorób, w tym chorób zakaźnych i zawodowych.
Inspekcja sanitarna prowadzeni działalności zapobiegawczą i przeciwepidemiczną w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska, a także na prowadzeniu działalności oświatowo-zdrowotnej.
Państwowa Inspekcja Sanitarna nadzoruje procesy i kontroluje przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne, w szczególności dotyczących:
1.utrzymania należytego stanu higienicznego nieruchomości i zakładów pracy,
2.warunków zdrowotnych środowiska pracy, a zwłaszcza zapobiegania powstawaniu chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami pracy
Organizacja Państwowej Inspekcji Sanitarnej
Zadania Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonują następujące organy:
1)Główny Inspektor Sanitarny,
2)państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, jako organ rządowej administracji zespolonej w województwie,
3)państwowy powiatowy inspektor sanitarny, jako organ rządowej administracji zespolonej w powiecie,
4)państwowy graniczny inspektor sanitarny dla obszarów przejść granicznych drogowych, kolejowych, lotniczych, rzecznych i morskich, portów lotniczych i morskich oraz jednostek pływających na obszarze wód terytorialnych.
Państwowa Inspekcja Sanitarna jako całość podlega Ministrowi Zdrowia.
Kieruje nią Główny Inspektor Sanitarny, będący centralnym organem administracji rządowej. Główny Inspektor Sanitarny, jako organ również podlega Ministrowi Zdrowia, a swoje zadania wykonuje przy pomocy Głównego Inspektoratu Sanitarnego.
Głównego Inspektora Sanitarnego powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Zdrowia.
Do kompetencji Prezesa Rady Ministrów należy także odwoływanie Głównego Inspektora Sanitarnego.
Zastępców Głównego Inspektora Sanitarnego w liczbie 2 powołuje i odwołuje Minister Zdrowia na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego.
Główny Inspektor Sanitarny:
1)ustala ogólne kierunki działania organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz koordynuje i nadzoruje działalność tych organów,
2)zarządza systemem wymiany informacji w ramach systemów wymiany informacji, w zakresie dotyczącym zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Główny Inspektor Sanitarny może w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa sanitarnego wydawać organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej polecenia dotyczące podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych oraz żądać od nich informacji w tym zakresie.
O wydaniu takiego polecenia Główny Inspektor Sanitarny zawiadamia właściwego wojewodę lub starostę.
Organem doradczym i opiniodawczym Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawach objętych zakresem działania PIS jest Rada Sanitarno-Epidemiologiczna, powoływana na okres trzech lat.
Pozostałe organy PIS są odpowiednio powoływane i odwoływane:
a)Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny i jego zastępca przez wojewodę za zgodą Głównego Inspektora Sanitarnego,
b)Państwowy graniczny inspektor sanitarny i jego zastępca przez Głównego Inspektora Sanitarnego za zgodą wojewody właściwego ze względu na siedzibę państwowego granicznego inspektora sanitarnego,
c)Państwowy powiatowy inspektor sanitarny i jego zastępca przez starostę za zgodą państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
Powołanie na stanowisko państwowego inspektora sanitarnego następuje na okres 5 lat.
Obszar działania państwowego powiatowego inspektora sanitarnego może obejmować teren dwu, a nawet większej liczby powiatów.
Jeżeli tak jest, wówczas państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i jego zastępcę powołuje i odwołuje, za zgodą państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, starosta powiatu, w którym państwowy powiatowy inspektor sanitarny ma siedzibę, po zasięgnięciu opinii pozostałych zainteresowanych starostów.
Wojewoda na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego, jak również starosta na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego lub państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego mogą w każdym czasie odwołać – odpowiednio – państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego albo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, jeżeli przemawia za tym interes służby, a w szczególności jeżeli działalność tego państwowego inspektora sanitarnego lub podległej mu jednostki może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Będzie tak zwłaszcza, gdy działalność inspektora lub podległej mu jednostki może naruszyć bezpieczeństwo sanitarne na terenie właściwości danej jednostki.
Państwowy wojewódzki, państwowy powiatowy i państwowy graniczny inspektor sanitarny wykonuje zadania przy pomocy podległej mu stacji sanitarno-epidemiologicznej i kieruje jej działalnością. Stacje sanitarno epidemiologiczne działają w formie zakładów opieki zdrowotnej, finansowanych z budżetu państwa.
W postępowaniu przed organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej stosuje się przepisy ustawy z 14.06.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
W sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji PIS, o ile ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny.
Natomiast w postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia są:
1)w stosunku do państwowego powiatowego i państwowego granicznego inspektora sanitarnego – państwowy wojewódzki inspektor sanitarny,
2)w stosunku do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego – Główny Inspektor Sanitarny.
Uprawnienia kontrolne Państwowej Inspekcji Sanitarnej
Państwowy inspektor sanitarny jest uprawniony do kontroli zgodności budowanych obiektów z wymaganiami higienicznymi i zdrowotnymi, określonymi w obowiązujących przepisach.
Stwierdzone w toku kontroli nieprawidłowości są wpisywane do dziennika budowy, z wyznaczeniem terminu ich usunięcia.
Państwowy inspektor sanitarny lub Główny Inspektor Sanitarny w związku z wykonywaną kontrolą ma prawo:
1)wstępu na terenie miast i wsi do:
a)zakładów pracy oraz wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w ich skład,
b)obiektów użyteczności publicznej, obiektów handlowych, ogrodów działkowych i nieruchomości oraz wszystkich pomieszczeń wchodzących w ich skład,
c)środków transportu i obiektów z nimi związanych, w tym również na statki morskie, żeglugi śródlądowej i powietrzne,
d)obiektów będących w trakcie budowy,
2)żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób,
3)żądania okazania dokumentów i udostępniania wszelkich danych,
4)pobierania próbek do badań laboratoryjnych.
Państwowy inspektor sanitarny lub Główny Inspektor Sanitarny ma prawo wstępu do mieszkań w razie podejrzenia lub stwierdzenia choroby zakaźnej, zagrożenia zdrowia czynnikami środowiskowymi, a także jeżeli w mieszkaniu jest lub ma być prowadzona działalność produkcyjna lub usługowa.
W tym zakresie, należy pamiętać, że osoba, która utrudnia lub udaremnia działalność organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, podlega karze aresztu do 30 dni, karze ograniczenia wolności albo karze grzywny.
Orzekanie w takich sprawach następuje w trybie przepisów ustawy z 24.08.2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia w sprawach o wykroczenia
W razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych państwowy inspektor sanitarny nakazuje w drodze decyzji usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień.
Jeżeli naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, państwowy inspektor sanitarny nakazuje unieruchomienie zakładu pracy lub jego części (stanowiska pracy, maszyny lub innego urządzenia), zamknięcie obiektu użyteczności publicznej, wyłączenie z eksploatacji środka transportu, wycofanie z obrotu środka spożywczego, przedmiotu użytku, materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, produktu kosmetycznego lub innego wyrobu mogącego mieć wpływ na zdrowie ludzi albo podjęcie lub zaprzestanie innych działań.
Decyzje w tych sprawach są natychmiastowo wykonalne.
Państwowemu inspektorowi sanitarnemu przysługuje także prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko uruchomieniu wybudowanego lub przebudowanego zakładu pracy lub innego obiektu budowlanego, wprowadzeniu nowych technologii lub zmian w technologii, dopuszczeniu do obrotu materiałów stosowanych w budownictwie lub innych wyrobów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi, jeżeli w toku wykonywanych czynności stwierdzi, że z powodu nieuwzględnienia wymagań higienicznych i zdrowotnych określonych w obowiązujących przepisach mogłoby nastąpić zagrożenie życia lub zdrowia ludzi.
Zgłoszenie sprzeciwu wstrzymuje dalsze działania w sprawach, do czasu wydania decyzji przez państwowego inspektora sanitarnego wyższego stopnia.
W ściśle określonych wypadkach wskazanych w przepisach art. 27-28 u.p.i.s. panstwowa-inspekcja-sanitrna państwowi inspektorzy sanitarni są uprawnieni do zabezpieczenia pomieszczeń, środków transportu, maszyn i innych urządzeń, środków spożywczych, przedmiotów użytku, materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, produktów kosmetycznych, detergentów, substancji chemicznych i mieszanin chemicznych oraz innych wyrobów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi.
Co do zasady, do postępowania zabezpieczającego stosuje się przepisy ustawy z 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji postepowanie-egzekucyjne-w-administracji
Główny Inspektor Sanitarny może podejmować wszelkie czynności należące do zakresu działania państwowego inspektora sanitarnego, jeżeli przemawiają za tym względy bezpieczeństwa sanitarnego.
W tych przypadkach Główny Inspektor Sanitarny staje się organem pierwszej instancji. Podobnie państwowy wojewódzki inspektor sanitarny może podejmować wszelkie czynności należące do zakresu działania państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, jeżeli jest to wskazane ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy.
W tych przypadkach to państwowy wojewódzki inspektor sanitarny staje się organem pierwszej instancji.
Po nowelizacji przepisów Główny Inspektor Sanitarny lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, który przejmie sprawę nie będzie musiał zawiadamiać inspektora niższego rzędu.
O podjęciu czynności Główny Inspektor Sanitarny lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny będą natomiast zawiadamiać właściwego wojewodę lub starostę.
Państwowy inspektor sanitarny lub Główny Inspektor Sanitarny z oczywistych względów może upoważnić odpowiednio pracowników podległej mu stacji sanitarno-epidemiologicznych lub pracowników Głównego Inspektoratu Sanitarnego do wykonywania w jego imieniu określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji.
Należy także zwrócić uwagę, że do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z 6.03.2018 r. – Prawo przedsiębiorców – dalej pr. przed -prawo-przedsiebiorcow
Natomiast art. 54 ust. 1 pr. przed. stanowi, że co do zasady nie można równocześnie podejmować i prowadzić więcej niż jednej kontroli działalności przedsiębiorcy.
W związku z tym, jeśli działalność gospodarcza przedsiębiorcy jest już objęta kontrolą innego organu, organ kontroli powinien odstąpić od podjęcia czynności kontrolnych oraz może ustalić z przedsiębiorcą inny termin przeprowadzenia kontroli.
Powyższa reguła nie znajdzie jednakże zastosowania, gdy m.in.:
1)ratyfikowane umowy międzynarodowe albo bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej stanowią inaczej;
2)przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia;
3)przedsiębiorca wyraził zgodę na równoczesne podjęcie i prowadzenie więcej niż jednej kontroli;
4)przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska.
Badania laboratoryjne i inne czynności związane z bieżącym nadzorem sanitarnym
Należy mieć na uwadze, że za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku ze sprawowaniem bieżącego i zapobiegawczego nadzoru sanitarnego pobierane są opłaty w wysokości kosztów ich wykonania.
Warunkiem nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty jest stwierdzenie naruszeń wymagań sanitarnych.
Za badania laboratoryjne i inne czynności wykonywane w związku ze sprawowaniem bieżącego nadzoru sanitarnego przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie pobiera się bowiem opłat od osób oraz jednostek organizacyjnych obowiązanych do przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych, jeżeli w wyniku badań nie stwierdzono naruszenia tych wymagań.
Obowiązek prowadzenia książki kontroli sanitarnej na potrzeby kontroli sanitarnej
Po nowelizacji art. 31 ust. 1 u.p.i.s. zalecenia pokontrolne oraz inne dane wynikające z czynności kontrolnych mają być wpisywane przez upoważnionych pracowników właściwego państwowego inspektora sanitarnego do książki kontroli prowadzonej na podstawie przepisów u.s.d.g.
Ujednolicenie przepisów w tym zakresie należy uznać, za rozwiązanie pozytywne. Stosownie do art. 57 ust. 1 pr. przed. przedsiębiorca prowadzi i przechowuje w swojej siedzibie książkę kontroli oraz upoważnienia i protokoły kontroli.
Książka kontroli zawiera wpisy obejmujące:
1) oznaczenie organu kontroli;
2) oznaczenie upoważnienia do kontroli;
3) zakres przedmiotowy przeprowadzonej kontroli;
4) daty podjęcia i zakończenia kontroli.
Przedsiębiorca prowadzi książkę kontroli w postaci:
1) papierowej, w tym również w formie zbioru dokumentów, lub
2) elektronicznej.
Wpisów w książce kontroli prowadzonej w postaci:
1) papierowej – dokonuje kontrolujący;
2) elektronicznej – dokonuje przedsiębiorca.
Domniemywa się, że dane zawarte w książce kontroli prowadzonej w postaci elektronicznej znajdują potwierdzenie w dokumentach przechowywanych przez przedsiębiorcę.
W przypadku wszczęcia kontroli przedsiębiorca niezwłocznie okazuje kontrolującemu książkę kontroli.
Okazanie książki kontroli prowadzonej w postaci elektronicznej następuje przez zapewnienie dostępu przy użyciu urządzenia pozwalającego na zapoznanie się z jej treścią albo wykonanie wydruków z systemu informatycznego, w którym prowadzona jest książka kontroli, poświadczonych przez przedsiębiorcę za zgodność z wpisem w książce kontroli.
Przedsiębiorca nie okazuje książki kontroli, jeżeli jej okazanie jest niemożliwe ze względu na udostępnienie jej innemu organowi kontroli. W takim przypadku przedsiębiorca okazuje książkę kontroli w siedzibie organu kontroli w terminie 3 dni roboczych od dnia zwrotu tej książki przez inny organ kontroli.
Zgłoszenie rozpoczęcia działalności przez pracodawcę
Zgodnie z art. 184 § 2 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p., lex-dz-u-2020-1320-t-j-kodeks-pracy nadzór i kontrolę przestrzegania zasad, przepisów higieny pracy i warunków środowiska pracy sprawuje Państwowa Inspekcja Sanitarna.
Każdy pracodawca, który rozpoczyna swoją działalność, bez względu na jej rozmiary czy wielkość zatrudnienia, jest obowiązany w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności, zawiadomić na piśmie właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności. Do realizacji obowiązku zgłoszenia wystarczy zatrudnienie już jednego pracownika.
Obowiązek zawiadomienia ciąży na pracodawcy odpowiednio w razie zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, a zwłaszcza zmiany technologii lub profilu produkcji, jeżeli zmiana technologii może powodować zwiększenie zagrożenia dla zdrowia pracowników.
Właściwy państwowy inspektor sanitarny może zobowiązać pracodawcę prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników do okresowej aktualizacji informacji.
Przepisy k.p. regulujące odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko prawom pracownika wprowadzają także sankcję za niewypełnienie obowiązków przez pracodawcę wobec PIS.
Kto, wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie 30 dni właściwego okręgowego inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju, zakresie prowadzonej działalności, jak również o zmianie miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności oraz o zmianie technologii, jeżeli zmiana technologii może powodować zwiększenie zagrożenia dla zdrowia pracowników, podlega karze grzywny od 1000 do 30.000 zł.
Uprawnienia i obowiązki inspektora PIS w zakresie chorób zawodowych
W dziedzinie zapobiegania i zwalczania chorób Państwowa Inspekcja Sanitarna wydaje decyzje o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzje o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu każdy przypadek podejrzenia choroby zawodowej.
Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej może również dokonać sam pracownik lub były pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy mogą wskazywać na taką chorobę, przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną.
Pracodawca jest również zobowiązany do prowadzenia specjalnego rejestru, który obejmuje przypadki stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie choroby.
Pracodawca ponadto zobligowany został do przekazania zawiadomienia o skutkach choroby zawodowej do Instytutu Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi oraz do właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 30.06.2009 r. -choroby-zawodowe w sprawie chorób zawodowych podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się nie tylko właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy,ale również
właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu,
właściwemu państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu,
właściwemu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu,
właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 u.p.i.s.,
właściwemu komendantowi wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej albo właściwemu inspektorowi wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej.
Właściwość państwowego inspektora sanitarnego ustala się według miejsca, w którym praca jest lub też była wykonywana przez pracownika.
W przypadku zaś, gdy dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego jest gromadzona w krajowej siedzibie pracodawcy – wówczas właściwość organu ustala się według siedziby pracodawcy.
Zgłoszenia choroby zawodowej należy dokonać niezwłocznie na specjalnym formularzu, którego wzór określony został w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 1.08.2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób – dalej r.d.z.
Natomiast w przypadku choroby zawodowej o ostrym przebiegu lub podejrzenia, że choroba zawodowa była przyczyną śmierci pracownika zgłoszenia dokonuje się dodatkowo w formie telefonicznej.
Właściwy państwowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, wszczyna postępowanie w sprawie.
Inspektor w szczególności kieruje pracownika lub byłego pracownika, którego dotyczy podejrzenie, na badanie do jednostki orzeczniczej I stopnia w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania.
Właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaje osobie zainteresowanej skierowanie do jednostki orzeczniczej I stopnia na formularzu, którego wzór określony został w r.d.z.
W przypadku wystąpienia pracownika lub byłego pracownika z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania, jednostka orzecznicza I stopnia powiadamia o tym właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje się na podstawie materiału dowodowego.
W szczególności będą to dane zawarte w orzeczeniu lekarskim oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.
Właściwy państwowy inspektor sanitarny po wydaniu decyzji przesyła ją:
1)zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikowi,
2)pracodawcy lub pracodawcom zatrudniającym pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
3)jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
4)właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.
Jak orzekł w wyroku z 14.11.1996 r., II SA/Wr 28/96, Pr. Pracy 1997, nr 9, s. 35 NSA we Wrocławiu, „inspektor sanitarny, wydając decyzję stwierdzającą u pracownika chorobę zawodową, nie wypowiada się w kwestii odpowiedzialności pracodawcy za skutki tego rodzaju zdarzenia”. Inspektor nie może zatem orzec o odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy względem pracownika.
Właściwy państwowy inspektor sanitarny, Główny Inspektor Sanitarny, Główny Inspektor Sanitarny, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 u.p.i.s. albo Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej stała się ostateczna, sporządza kartę stwierdzenia choroby zawodowej i przesyła ją do Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych Instytutu prowadzonego przez Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera w Łodzi.
Organ wydający decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej w postępowaniu odwoławczym przesyła kartę stwierdzenia choroby zawodowej w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej stała się ostateczna, także organowi wydającemu tę decyzję w I instancji.
