
Art. 17. [Obowiązek niedopuszczenia do pracy pracownika pod wpływem alkoholu]
USTAWY z dnia 26 października 1982 r.
o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
1. Kierownik zakładu pracy lub osoba przez niego upoważniona mają obowiązek niedopuszczenia do pracy pracownika, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że stawił się on do pracy w stanie po użyciu alkoholu albo spożywał alkohol w czasie pracy. Okoliczności stanowiące podstawę decyzji powinny być podane pracownikowi do wiadomości.
2. Uprawnienia kierownika zakładu pracy, o którym mowa w ust. 1, służą również organowi nadrzędnemu nad danym zakładem pracy oraz organowi uprawnionemu do przeprowadzenia kontroli zakładu pracy.
3. Na żądanie kierownika zakładu pracy, osoby przez niego upoważnionej, a także na żądanie pracownika, o którym mowa w ust. 1, badanie stanu trzeźwości pracownika przeprowadza uprawniony organ powołany do ochrony porządku publicznego. Zabiegu pobrania krwi dokonuje osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje zawodowe. Do badania stanu trzeźwości stosuje się przepisy, wydane na podstawie art. 47 ust. 2.
Pracodawca nie może osobiście przeprowadzać kontroli stanu trzeźwości pracowników.
Przesądza o tym art. 17 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi – wskazuje na to Urząd Ochrony Danych Osobowych „UODO”. Nie może też wyrywkowo badać pracowników alkomatem.
Według „UODO” w obecnym stanie prawnym pracodawca nie może samodzielnie prowadzić kontroli stanu trzeźwości pracowników. Art. 22¹b Kodeksu pracylex-dz-u-2020-1320-t-j-kodeks-pracy, który obowiązuje od 4 maja 2019 r. określa, że tzw. dane szczególnych kategorii, w tym o zdrowiu, pracodawca może przetwarzać, gdy pracownik bądź kandydat do pracy wyrazi na to zgodę i z własnej inicjatywy przekaże takie dane.
Urząd Ochrony Danych Osobowych twierdzi że, informacja o tym że ktoś jest nietrzeźwy jest informacją o jego stanie zdrowia.