Strona główna Prawo pracy Obowiązki pracodawcy w zimie

Obowiązki pracodawcy w zimie

1214
0

Warunki pracy w okresie zimowym.

Do obowiązków pracodawcy w okresie zimowym należy zaliczyć w szczególności zapewnienie pomieszczeń do ogrzewania się, odzieży ochronnej jak również posiłków profilaktycznych.

Zima zawsze wiąże się z niesprzyjającymi warunkami pracy wynikającymi z warunków atmosferycznych.

Do niekorzystnych czynników zaliczają się szczególnie: niska temperatura, wiatr, deszcz.

Powyższe czynniki mają istotne znaczenie z punktu widzenia procesów pracy i oznaczają dodatkowe obowiązki dla pracodawcy.

Temperaturę powietrza w pomieszczeniach pracy można modyfikować – co ma istotny wpływ na komfort i bezpieczeństwo pracy.

Jednak w przypadku prac na otwartej przestrzeni nie ma możliwości znacznej modyfikacji zimowych warunków środowiska pracy podyktowanych siłami natury

– trudno przykładowo zapewnić skuteczną zmianę temperatury powietrza na otwartej przestrzeni na taką jaka panuje w pomieszczeniach pracy.

Aby ograniczyć uciążliwości związane z ekspozycją na zimowe uciążliwości panujące na otwartej przestrzeni niezbędne jest zapewnienie właściwych warunków bhp, wynikających z przepisów które uwzględniają specyfikę zimowych prac.

Zgodnie z § 45 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy – dalej r.o.b.h.p ogólne-przepisy bhp 

obowiązkiem pracodawcy jest takie zorganizowanie stanowisk pracy znajdujących się poza pomieszczeniami, by pracownicy chronienie byli przed warunkami atmosferycznymi, w tym opadami i niską temperaturą.

Przepis § 44 załącznika nr 3 r.o.b.h.p ogólne -przepisy bhp wskazuje natomiast na

obowiązek zapewnienia pracownikom zatrudnionym na otwartej przestrzeni pomieszczenia do ogrzania się, które muszą znajdować się w pobliżu miejsc pracy i dawać schronienie przed opadami atmosferycznymi i niską temperaturą.

Dalsze obowiązki korespondujące z zimowymi warunkami pracy na otwartej przestrzeni dotyczą zapewnienia pracownikom odpowiedniej odzieży ochronnej, która będzie chroniła zarówno przed niską temperaturą i deszczem oraz wiatrem mającym istotny wpływ na temperaturę odczuwalną.

Warto pamiętać, że niewłaściwa ocena zimowych warunków pracy w kontekście obowiązków pracodawcy i przywilejów pracownika w zakresie zapewnienia bezpiecznych warunków pracy może spowodować usprawiedliwione powstrzymanie się pracownika od pracy na podstawie art. 210 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy kodeks-pracy

Kontrola i odśnieżanie dachu

Pracownicy odśnieżający czy monitorujący stan pokrywy śnieżnej zalegającej na dachu nieruchomości nie muszą mieć szczególnych kwalifikacji czy uprawnień wydanych np. przez kompetentny organ czy instytucję.

Powinni mieć aktualne szkolenie w dziedzinie bhp, którego program obejmuje zagadnienia i zagrożenia związane z odśnieżaniem dachów.

Niezbędne są oczywiście aktualne badania lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy – w tym pracy na wysokości.

W kwestii stosowanych środków ochronnych należy pracownikom zapewnić środki ochronne korespondujące z zakresem wykonywanych prac

– w ramach czynności kontrolnych na dachu – mogą to być szelki bezpieczeństwa, hełm, właściwe obuwie, rękawice ochronne oraz odzież chroniącą przed zimnem

Zgodnie z art 207 ustawy z 26.06.1974 r. kodeks-pracy – Kodeks pracy – dalej k.p., pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy.

Obowiązki w zakresie zapewnienia należytego poziomu bezpieczeństwa odnoszą się w głównej mierze w stosunku do osób zatrudnionych – zarówno na podstawie stosunku pracy jak i umów cywilnoprawnych.

Praca na wysokości należy do pracy szczególnie ryzykownej w kontekście bezpieczeństwa osób ją wykonujących.

Najgroźniejszym scenariuszem jest upadek z wysokości, który może skończyć się tragicznie – nawet śmiercią poszkodowanego.

Praca na wysokości – jaką jest praca na dachach budynków robi się jeszcze bardziej niebezpieczna w sezonie zimowym – kiedy do typowych zagrożeń związanych z pracą na wysokości dochodzą te wynikające z niskich temperatur oraz zalegającego na dachach śniegu lub lodu.

Zarówno pracownicy świadczący pracę przy usuwaniu śniegu z dachu, jak i pracownicy którzy doraźnie sprawdzają, jaki jest stan pokrywy śnieżnej oraz kontrolują fakt jej usunięcia przez

pracowników firmy zewnętrznej nie muszą posiadać szczególnych kompetencji, uprawnień czy kwalifikacji potwierdzonych np. dokumentem wydanym przez kompetentny organ czy instytucję.

Nie oznacza to, że prace przy odśnieżaniu dachu – w tym kontrolne wizyty na dachu mogą być przeprowadzane przez dowolną osobę która w danym momencie jest „pod ręką” pracodawcy.

Należy bowiem pamiętać, że co do zasady prace na wysokości zaliczane są do prac szczególnie niebezpiecznych, uregulowanych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy – dalej r.b.h.p.ogólne-przepisy-bhp

Zgodnie z § 80 r.b.h.p, przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się prace, o których mowa w niniejszym rozdziale,

oraz prace określone jako szczególnie niebezpieczne w innych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy lub w instrukcjach eksploatacji urządzeń i instalacji,

a także inne prace o zwiększonym zagrożeniu lub wykonywane w utrudnionych warunkach, uznane przez pracodawcę jako szczególnie niebezpieczne.  ogólne-przepisy-2

Warto przypomnieć, że zgodnie § 105 ust 1 r.b.h.p ogólne-przepisy-bhp prace na wysokości są pracami wykonywanymi na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad powierzchnią podłogi lub ziemi.

……………………………………….

Prace na wysokości – w tym związane z odśnieżaniem dachów jak również czynnościami nadzorczymi w tym zakresie, może wykonywać osoba legitymująca się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym brak przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku – w warunkach pracy opisanych w treści skierowania na badania lekarskie.

Skierowanie takie powinno zatem obligatoryjnie zawierać informację odnoszącą się do pracy na wysokości – niezależnie od tego z jaką częstotliwością pracownik będzie dokonywał oględzin dachu.

Obok właściwych „kwalifikacji zdrowotnych” pracownik nadzorujący stan pokrywy śnieżnej na dachu powinien być należycie przeszkolony w zakresie bhp.

Program takiego szkolenia powinien odwoływać się nie tylko do prac na wysokości w znaczeniu ogólnym ale i do specyfiki tych prac w sezonie zimowym – z uwagi na dodatkowe zagrożenia wynikające z zimowej pory roku.

Podczas takiego szkolenia warto pracownika zapoznać z oceną ryzyka jakie wiąże się z pracą na wysokości w sezonie zimowym.

Osoba wykonująca czynności nadzorcze w w zakresie stanu dachu w sezonie zimowym nie może zostać skierowana do czynności na dachu w przysłowiowym garniturze.

Rolą pracodawcy jest zapewnienie pracownikowi środków ochronnych korespondujących z zagrożeniami związanymi z przeprowadzaniem czynności inspekcyjnych na dachu.

W szczególności zaliczają się do nich szelki bezpieczeństwa, hełm, właściwe obuwie – odpowiednio zabezpieczające przed poślizgnięciem.

Warto również wspomnieć o odzieży chroniącej przed zimnem – niezależnie od tego, że pracownik nie będzie spędzał na dachu całej dniówki roboczej, ograniczając się do czynności kontrolnych.

Z obowiązkiem pracodawcy w zakresie zapewnienia właściwych środków ochronnych koresponduje obowiązek pracownika ich stosowania.

W przypadku gdy pracodawca zdecyduje się skierować na kontrolę dachu osobę przypadkową – lub nawet właściwie przeszkoloną i legitymującą się brakiem zdrowotnych przeciwwskazań do pracy

– bez zapewnienia właściwych środków ochronnych – osoba taka będzie miała prawo odmówić wykonania czynności sprawdzających na dachu.

Pracodawca ma obowiązek zapewnić posiłki, pracownikom wykonującym prace przy odśnieżaniu:

związane z wysiłkiem fizycznym przekraczającym w czasie zmiany roboczej powyżej 1500 kcal u mężczyzn i powyżej 1000 kcal u kobiet oraz wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym (od 1 listopada do 31 marca) np. odśnieżanie, naprawa sieci energetycznych i sieci trakcyjnych;

Jeśli pracodawca nie ma stołówki, może wykupić posiłki w barze lub restauracji. Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłek i napój profilaktyczny.

 

Ważne!

Zgodnie z art. 210 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p.,kodeks-pracy w przypadku, gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika

albo

gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

Minimalna temperatura pracy na wolnym powietrzu zimą

Przepisy nie regulują minimalnej temperatury w otwartej przestrzeni, w której mogą pracować pracownicy.

Tym samym nie mogą oni powstrzymać się od pracy nawet podczas silnych mrozów, pod warunkiem zapewnienia przez pracodawcę właściwej odzieży ochronnej.

Należy ponadto pamiętać o pomieszczeniu do ogrzania się, jak również wydawaniu posiłków oraz napojów.

Jeśli pracodawca w porze zimowej nie realizuje właściwie obowiązków bhp względem pracowników zatrudnionych na otwartej przestrzeni, musi liczyć się z możliwością powstrzymania się od pracy przez zatrudnionych – w sytuacji bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia.

Zapewnienie właściwych warunków pracy jest obowiązkiem każdego pracodawcy, niezależnie od liczby zatrudnianych pracobiorców oraz formy organizacyjno-prawnej. ( w tym umowy zlecenia )

Rolą pracodawcy jest zapewnienie pracownikom właściwej temperatury, która jest czynnikiem wpływającym w sposób istotny na przebieg procesu pracy.

W przypadku pracowników zatrudnionych w pomieszczeniach, regulowanie temperatury nie jest sprawą szczególnie skomplikowaną.

Zgodnie z § 30 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w pomieszczeniach pracy – dalej r.b.h.p., ogólne-przepisy bhp należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy – nie niższą niż 14°C

– chyba że jest to niemożliwe ze względów technologicznych (np. praca w chłodniach).

W pomieszczaniach biurowych temperatura nie powinna być niższa niż 18°C.

W przypadku pracowników zatrudnionych na otwartej przestrzeni nie ma granicznych wartości minimalnej temperatury w okresie zimowym, w jakiej pracownicy mogą świadczyć pracę – a poniżej której wykonywanie obowiązków nie jest możliwe.

Wynika to z braku możliwości skutecznego i trwałego regulowania temperatury panującej na zewnątrz – na przestrzeni otwartej.

Pracownicy wykonujący zadania na otwartej przestrzeni narażeni są na liczne niekorzystne warunki pogodowe, zależne od pory roku.

Szczególnym okresem jest zima, kiedy pracownicy pracujący na otwartej przestrzeni narażeni są na działanie nie tylko niskich temperatur, ale również śniegu oraz wiatru.

 

Surowe środowisko pracy wiąże się z określonymi obowiązkami pracodawcy zmierzającymi do złagodzenia oddziaływania na pracownika w szczególności niskiej temperatury.

Przepis § 44 r.b.h.p. ogólne-przepisy bhp zobowiązuje pracodawcę do takiego zorganizowania stanowisk pracy znajdujących się poza pomieszczeniami, by pracownicy chronieni byli przed warunkami atmosferycznymi, w tym opadami i niską temperaturą.

Realizując powyższy obowiązek, pracodawca powinien zapewnić pracownikom zatrudnionym na otwartej przestrzeni pomieszczenia do ogrzania się, które muszą znajdować się w pobliżu miejsc pracy, dawać schronienie przed opadami atmosferycznymi i niską temperaturą, a także być tak urządzone, by pozwolić na przygotowanie ciepłego posiłku.

W takich pomieszczeniach powinna zostać zapewniona temperatura minimalna w wysokości 16°C.

Ponadto pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Szczegóły w zakresie rodzajów posiłków, napojów, przypadki oraz warunki ich wydawania określone zostały uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 28.05.1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów – dalej r.p.p.n.profilaktyczne-posiłki

Pracownicy zatrudnieni w zimie na otwartej przestrzeni powinni być również wyposażeni w odpowiednią odzież – tzw. ciepłochłonną odzież ochronną przeznaczoną do prac na otwartej przestrzeni.

Odzież ochronna powinna być prawidłowo dobrana, uwzględniając wymiary ciała użytkownika.

Możliwość ogrzania się pracowników pracujących na otwartej przestrzeni

Przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni pracodawca ma obowiązek zapewnić pomieszczenia umożliwiające pracownikom schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie się oraz zmianę odzieży.

Przepisy nie określają częstotliwości i długości przerw w pracy dających pracownikom możliwość skorzystania z tego typu pomieszczeń.

W przypadku zaliczenia czynności załadunkowych wykonywanych na otwartej przestrzeni do prac w warunkach szczególnie uciążliwych pracodawca może wprowadzić, po konsultacji z pracownikami

lub

ich przedstawicielami oraz po zasięgnięciu opinii lekarza medycyny pracy, dodatkowe (tzw. regulaminowe) przerwy w pracy wliczane do czasu pracy, ustalając ich częstotliwość i czas trwania.

Zgodnie z art. 129 § 1 k.p., kodeks-pracy czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135-138 k.p., art. 143 k.p. i art. 144 k.p.kodeks-pracy

Na podstawie art. 145 k.p. skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 § 1 k.p. kodeks-pracy dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia może polegać na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy albo na obniżeniu tych norm, a w przypadku pracy monotonnej lub pracy w ustalonym z góry tempie polega na wprowadzeniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy.

Wykaz tych prac pracodawca ustala po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami w trybie i na zasadach określonych w art. 23711a k.p. i art. 23713a k.p. kodeks-pracy   oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami.

Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy (art. 134 k.p.).  kodeks-pracy

Ponadto z mocy § 44 ust. 1 załącznika nr 3 do r.b.h.p. ogólne-przepisy bhp przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni lub w nieogrzewanych pomieszczeniach

należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc pracy pomieszczenia umożliwiające im schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie się oraz zmianę odzieży. Pomieszczenia te powinny być zaopatrzone w urządzenia do podgrzewania posiłków.

Praca w nieogrzewanych pomieszczeniach

Przepisy bhp obligują pracodawcę, aby na stanowiskach pracy, na których wykonywana jest praca fizyczna, temperatura w pomieszczeniu pracy co do zasady nie była niższa niż 14°C, natomiast nie określają jej dopuszczalnej górnej granicy.

W myśl art. 207 § 2 k.p.  kodeks-pracy jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy jest ochrona zdrowia i życia pracowników poprzez zapewnienie im bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

W myśl § 30 r.b.h.p., w pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania), nie niższą niż 14°C, chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają.

W pomieszczeniach, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna oraz w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18°C.

Stosownie do § 2 pkt 3 r.b.h.p, ogólne-przepisy bhp  za pomieszczenie pracy rozumie się pomieszczenie przeznaczone na pobyt pracowników, w którym jest wykonywana praca.

Pomieszczeniem stałej pracy jest pomieszczenie, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godzin; a pomieszczeniem czasowej pracy, to w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin (§ 2 pkt 4 i 5 r.b.h.p.). ogólne-przepisy bhp

Nie uważa się za przeznaczone na pobyt pracowników pomieszczeń, w których czas przebywania tych samych pracowników w ciągu jednej zmiany roboczej jest krótszy niż dwie godziny,

a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem

albo konserwacją urządzeń lub utrzymaniem czystości i porządku (§ 2 pkt 3a r.b.h.p.) ogólne-przepisy bhp

W sytuacji, w której pracownicy narażeni są na pracę w zbyt niskich temperaturach, zgodnie z § 44 ust. 1 załącznika nr 3 do r.b.h.p.,  ogólne-przepisy bhp przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni lub w nieogrzewanych pomieszczeniach należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc pracy pomieszczenia umożliwiające im schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie się oraz zmianę odzieży.

Pomieszczenia te powinny być zaopatrzone w urządzenia do podgrzewania posiłków. Ponadto, w takich pomieszczeniach powinna być zapewniona temperatura co najmniej 16°C (289 K), a na każdego pracownika najliczniejszej zmiany powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni, przy czym całkowita powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2.

Jeśli ze względu na rodzaje prac wykonywanych na otwartej przestrzeni w okresie zimowym nie jest możliwe zapewnienie pomieszczeń, o jakich mowa powyżej, należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsca ich pracy odpowiednio urządzone źródła ciepła, przy zachowaniu wymagań ochrony przeciwpożarowej.

Zgodnie z art. 210 § 1 i 2 k.p.  kodeks-pracy, w przypadku, gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bhp i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika, przysługuje mu prawo – po niezwłocznym powiadomieniu przełożonego

– do powstrzymania się od wykonywania pracy. Jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

Czy zbyt niska lub zbyt wysoka temperatura będzie wystarczającym uzasadnieniem dla skorzystania z powyższego uprawnienia?

To zależy od konkretnych okoliczności. Inaczej należy traktować przypadek krótkotrwałej awarii ogrzewania w okresie zimowym, na skutek czego temperatura w pomieszczeniach pracy chwilowo spada do 15 czy 16°C,

a inaczej, gdy w okresie letnim z uwagi na panujące warunki atmosferyczne temperatura w pomieszczeniu stale przekracza np. 35°C.

W takim przypadku dla pracownika z chorobami układu krążenia (np. nadciśnieniem) warunki pracy faktycznie mogą stanowić istotne zagrożenie.

Prawo do powstrzymania się od pracy ze względów bhp jest sformułowane w sposób bardzo ogólny i to pracownik na podstawie subiektywnych odczuć podejmuje decyzję o konieczności skorzystania z tego prawa.

Jeżeli jednak będzie go nadużywał lub po prostu niedostatecznie je uzasadni, pracodawca może go ukarać karą porządkową, o której mowa w art. 108 kodeksu-pracy

 

Gorące napoje

Przepisy nie określają wymagań, jakie powinny spełniać gorące napoje zapewniane przez pracodawcę, gdy na stanowiskach pracy panują warunki szczególnie uciążliwe, związane z obniżoną temperaturą w okresie zimowym.

W myśl art. 232 k.p.,  kodeks-pracy   pracodawca jest obowiązany nieodpłatnie zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 r.p.p.n., pracodawca zapewnia napoje (odpowiednio zimne lub gorące) pracownikom zatrudnionym:

w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25°C,

w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,

przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10°C lub powyżej 25°C,

przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,

na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28°C.

Poza jednym przypadkiem, tj. warunków gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego WBGT (wet bulb globe temperature) powyżej 25°C (dotyczy to osób zatrudnionych przy źródłach ciepła, np. w hutach, piekarniach itp.), w którym zgodnie z § 4 ust. 2 r.p.p.n., profilaktyczne-posiłki pracodawca ma obowiązek zapewnić napoje wzbogacone w sole mineralne i witaminy, przepisy nie określają żadnych dodatkowych, szczegółowych wymagań.

Mając na uwadze powyższe, z czysto formalnego punktu widzenia zapewnienie przez pracodawcę gorącej wody również będzie oznaczało spełnienie jego obowiązków co do „gorących napojów”.

Jednakże w potocznym rozumieniu tego określenia, „gorący napój” to nie tylko sama woda, lecz woda „z czymś”, a więc herbata naturalna, owocowa, ziołowa, kawa itp.

Ze względu na możliwą różnicę zdań zainteresowanych stron warto przypomnieć (i w razie potrzeby odwołać się do) art. 23711a k.p.oraz § 5 r.p.p.n.,  kodeks-pracy zgodnie z którymi pracodawca jest obowiązany konsultować z pracownikami lub ich przedstawicielami (np. związkami zawodowymi)

wszelkie działania związane z bhp, zwłaszcza zaś dotyczące przydzielania pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów, w tym także ich rodzaju (w przypadku napojów gorących: herbata, kawa czy tylko wrzątek).

Ubranie zimowe

 

Pracodawca powinien ustalić jej rodzaj, uwzględniając przede wszystkim warunki środowiska pracy i czas wykonywanych czynności, a ponadto – komfort i faktyczne potrzeby pracownika, żeby odzież posiadała wymagane właściwości użytkowe.

Istotne jest, aby w zakładowej tabeli przydziału odzieży i obuwia jednoznacznie określić, czy jest to odzież robocza, czy ochronna.

Kurtki zimowe (ocieplane) zalicza się do środków ochrony indywidualnej, dlatego muszą one spełniać wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odnośnych przepisach.

Kurtki zimowe używane są najczęściej przy dłuższych pracach na otwartej przestrzeni, czyli głównie w narażeniu na działanie opadów atmosferycznych i chłodu.

Natomiast bluzy i kurtki wykonane z polaru zaliczane są do odzieży roboczej, która powinna spełniać wymagania określone w Polskich Normach.

Używane są podczas prac, przy których narażenie na chłód i opady jest na bardzo niskim, praktycznie pomijalnym, poziomie.

Bluzy wykonane z polaru o grubości 100 g/m2 sprawdzają się m.in. wewnątrz pomieszczeń, które ze względu na prowadzone w nich prace (np. transportowe) mogą być przez krótki czas wychłodzone, zaś kurtki polarowe o gramaturze 200-300 g/m2 i większej – podczas krótkotrwałego przebywania pracowników na zewnątrz pomieszczeń, np. w czasie okazjonalnego przechodzenia między budynkami zakładu w okresie zimowym.

Na podstawie art. 2379 § 1 k.p.  kodeks-pracy pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

Stosownie do art. 2376 § 1 k.p., kodeks-pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Środki ochrony indywidualnej powinny spełniać wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach (art. 2376 § 3 k.p.).kodeks-pracy

Zgodnie z art. 2377 § 1 k.p.,  kodeks-pracypracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1)jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu;

2)ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie (art. 2379 § 2 k.p.).  kodeks-pracy

Upadek na oblodzonym chodniku

Upadek pracownika na oblodzonym chodniku w trakcie wykonywania obowiązków spełnia przesłanki wypadku przy pracy.

Należy przypomnieć, że co do zasady to zespół powypadkowy ustala okoliczności i przyczyny zdarzenia oraz dokonuje jego prawnej kwalifikacji po przeprowadzeniu kompleksowego postępowania powypadkowego.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – dalej u.u.w., ubezpieczenie-społeczne za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Okoliczności i przyczyny zdarzenia, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 1.07.2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy – dalej r.u.o.p.w., ustalanie-okolicznosci-wypadków analizuje zespół powypadkowy (co do zasady składający się z pracownika służby bhp oraz społecznego inspektora pracy), który powinien tego dokonać nie później niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, sporządzając protokół powypadkowy, według wzoru ustalonego w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 24.05.2019 r. w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy.

Odśnieżanie  chodników

Zgodnie z prawem, właściciele nieruchomości mają obowiązek zapewnić utrzymanie czystości i porządku przez uprzątnięcie śniegu i lodu z chodników położonych wzdłuż należących do nich nieruchomości.

Za chodnik w rozumieniu wskazanego przepisu uznaje się wydzieloną część drogi publicznej, służącą dla ruchu pieszego, położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości.

Gdy chodnik położony jest wzdłuż danej nieruchomości, lecz oddzielony od niej pasem zieleni będącym przedmiotem własności innego podmiotu, jego odśnieżanie musi zapewnić ten podmiot – najczęściej gmina lub Skarb Państwa.

ustawa o utrzymaniu czystości  Ustawa o utrzymaniu czystości

www.bhpekspert.pl