Podmiot korzystający ze środowiska
Ustawa z 27.04.2001 r. – Prawo ochrony środowiska lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1– dalej p.o.ś., definiuje podmioty korzystające ze środowiska jako:
1)przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z 6.03.2018 r. – Prawo przedsiębiorców oraz przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu ustawy z 6.03.2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także osoby prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, chowu lub hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;
2)jednostkę organizacyjną niebędącą przedsiębiorcą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców;
3)osobę fizyczną niebędącą podmiotem opisanym w pkt 1 powyżej, korzystającą ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie ze środowiska wymaga pozwolenia (art. 3 pkt 20 p.o.ś.).
W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie rozważano, czy dana osoba czy jednostka jest podmiotem korzystającym ze środowiska. Najczęściej wyroki sądów dotyczyły:
1)osób prowadzących działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, chowu lub hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego w dwóch aspektach.Pierwszy problem dotyczył samego posiadania gruntów rolnych.
Sądy wskazują, że samo ewidencyjne przeznaczenie gruntów na cele rolne lub opłacanie za dany grunt podatku rolnego nie powoduje, że każda prowadzona na danym gruncie działalność jest działalnością rolniczą.
Drugi problem odnosi się do prowadzenia działalności, która z pozoru może być uznawana za korzystanie ze środowiska, czyli produkcji pelletu.
W tym przypadku sąd wyjaśnił, że produkcja pelletu polega na wytwarzaniu artykułu grzewczego pochodzącego z substancji biologicznej typu trociny, trawy, słoma itp.
Działalność ta ma charakter działalności gospodarczej, lecz nie jest działalnością wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego.
Produkcja pelletu wykracza poza zakres działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, zmierza bowiem do uzyskania nie płodów rolnych, ale produktu, który nie może być uznany za efekt prowadzenia upraw rolnych.
Z upraw rolnych pochodzą kolby kukurydzy, ale produkcja pelletu z osadek tych kolb nie jest działalnością wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych (wyrok WSA we Wrocławiu z 2.11.2017 r., II SA/Wr 353/17, ii-sa-wr-353-17-osoba-prowadzaca-dzialalnosc
2)spółek cywilnych.
Należy podkreślić, że spółka cywilna jako taka nie może być adresatem decyzji w przedmiocie opłaty za korzystanie ze środowiska, natomiast w każdej sprawie związanej z działalnością gospodarczą spółki stronami winni być wskazani z imion i nazwisk wszyscy wspólnicy spółki (wyrok WSA w Bydgoszczy z 21.07.2010 r., II SA/Bd 372/10, ii-sa-bd-372-10-wyrok-wojewodzkiego-sadu
3)jednostek samorządu terytorialnego.
Przykładowo, zgodnie z wyrokiem NSA z 5.08.2008 r., II OSK 914/07,ii-osk-914-07-wyrok-naczelnego-sadu składowanie odpadów komunalnych jest zadaniem własnym gminy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z 8.03.1990 r. o samorządzie gminnymlex-dz-u-2020-713-t-j-samorzad-gminny, i ma charakter publicznoprawny, a jeżeli tak, to fakt wykonywania tego zadania przez spółkę nie powoduje, że gmina przestaje być podmiotem odpowiedzialnym ze realizację przedmiotowego zadania i w konsekwencji nie traci przymiotu jednostki organizacyjnej niebędącej przedsiębiorcą w rozumieniu art. 3 pkt 20 lit. b p.o.ś.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1
Metodyki referencyjne – stosowanie ich to obowiązek
Podstawą ograniczeń w korzystaniu ze środowiska zawsze są określone wartości, które muszą być oceniane na podstawie odpowiednich pomiarów.
Dlatego zgodnie z art. 12 ust. 1 p.o.ś lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1. podmioty korzystające ze środowiska oraz organy administracji są obowiązane do stosowania metodyk referencyjnych, jeżeli metodyki takie zostały określone na podstawie ustaw. Jednak w myśl art. 12 ust. 2 p.o.ś.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 jeżeli na podstawie ustawy wprowadzono obowiązek korzystania z metodyki referencyjnej, jest dopuszczalne stosowanie innej metodyki, pod warunkiem:
1)że umożliwia ona uzyskanie dokładniejszych wyników, a uzasadnieniem jej zastosowania są zjawiska meteorologiczne, mechanizmy fizyczne i procesy chemiczne, jakim podlegają substancje lub energie – w przypadku metodyki modelowania rozprzestrzeniania substancji lub energii w środowisku;
2)udowodnienia pełnej równoważności uzyskiwanych wyników – w przypadku pozostałych metodyk.
Przykładowymi przepisami dotyczące metodyk referencyjnych są:
1)art. 27 ustawy z 20.07.1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiskalex-dz-u-2020-995-t-j-inspekcja-ochrony-srodowiska – minister właściwy do spraw klimatu może, do celów kontroli i badań stanu środowiska, określić w drodze rozporządzenia warunki i metody prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz stężeń i poziomów substancji lub energii w środowisku, uwzględniając zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej oraz postęp w zakresie technik pomiarowych;
2)art. 96 ust. 13 ustawy z 14.12.2012 r. lex-dz-u-2020-797-t-j-odpady – minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki stosowania komunalnych osadów ściekowych, w tym dawki tych osadów, które można stosować na gruntach, a także zakres, częstotliwość i metody referencyjne badań komunalnych osadów ściekowych i gruntów, na których osady te mają być stosowane, kierując się zasadami ochrony środowiska oraz ochrony gruntów rolnych;
3)art. 12 ustawy z 13.04.2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku lex-dz-u-2019-544-t-j-systemy-oceny-zgodnosci-i– minister kierujący działem administracji rządowej właściwym ze względu na przedmiot oceny zgodności określi w drodze rozporządzenia:
a)wymagania dla wyrobów podlegających ocenie zgodności określonych w dyrektywach nowego podejścia,
b)procedury oceny zgodności,
c)zakres dokumentacji technicznej wyrobów,
d)sposób oznakowania wyrobów,
e)elementy deklaracji zgodności,
f)dodatkowe warunki udzielania autoryzacji jednostkom oceniającym zgodność, jeśli takie warunki są określone w dyrektywach nowego podejścia, biorąc pod uwagę rodzaje wyrobów oraz stopień stwarzanych przez nie zagrożeń, a także inne wymagania zawarte w dyrektywach nowego podejścia.
Negatywne oddziaływanie na środowisko
Art. 84 p.o.ślex-dz-u-2020-1219-t-j-lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1., który stanowi, że w celu doprowadzenia do przestrzegania standardów jakości środowiska w przypadkach wskazanych ustawą lub przepisami szczególnymi w drodze aktu prawa miejscowego tworzone są programy.
Programy są publikowane w wojewódzkich dziennikach urzędowych. Oznacza to, że opracowywanie programów nie ma charakteru dowolnego, uzależnionego od woli organu administracji, ale może mieć miejsce wtedy, gdy przepis ustawy lub innego aktu prawnego wyraźnie taki obowiązek przewiduje (wyrok NSA z 19.08.2010 r., II OSK 1159/10ii-osk-1159-10-wyrok-naczelnego-sadu, Na gruncie Prawa ochrony środowiska takie programy to program ochrony powietrza i program ochrony środowiska przed hałasem.
Programy są aktami prawa miejscowego, dlatego obowiązują wszystkie podmioty na obszarze, którego dotyczą.
Podmioty korzystające ze środowiska nie mogą powoływać się na nieznajomość ich regulacji. Można nawet powiedzieć, że znajomość ich postanowień jest obowiązkowa dla tych podmiotów.
Jednocześnie warto wyjaśnić, że jeśli jakaś materia ma być uregulowana w programie, to nie mogą się do niej odnosić decyzje innych organów.
Przykładowo organ wykonawczy gminy nie ma uprawnień, które pozwalałyby mu skutecznie nakazać mieszkańcom wskazanych obszarów zaprzestania ogrzewania budynków za pomocą pieców na paliwo stałe czy też utworzenia systemu zachęt finansowych do wymiany nieefektywnych urządzeń grzewczych (wyrok NSA z 7.10.2014 r., II OSK 849/14,ii-osk-849-14-kompetencje-organu-wykonawczego-w
Plan działań krótkoterminowych
Art. 92 ust. 1 p.o.ślex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1. Stanowi on, że w przypadku ryzyka wystąpienia w danej strefie przekroczenia poziomu alarmowego, informowania, dopuszczalnego lub docelowego substancji w powietrzu zarząd województwa, w terminie 12 miesięcy od dnia otrzymania informacji o tym ryzyku od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, opracowuje i przedstawia do zaopiniowania właściwym wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast i starostom projekt uchwały w sprawie planu działań krótkoterminowych, w którym ustala się działania mające na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia takich przekroczeń oraz ograniczenie skutków i czasu trwania zaistniałych przekroczeń.
Te działania mogą dotyczyć bezpośrednio działalności prowadzonej przez przedsiębiorców.
Podobnie jak w przypadku wojewódzkich programów ochrony powietrza wójt, burmistrz lub prezydent miasta i starosta są obowiązani do wydania opinii w terminie miesiąca od dnia otrzymania projektu uchwały w sprawie planu działań krótkoterminowych.
Ustawodawca także w tym przypadku nie wskazał formy, w jakiej opinia powinna zostać udzielona. W związku z tym zasadne wydaje się wydanie niezaskarżalnego postanowienia.
W myśl art. 92 ust. 1b p.o.ś.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 niewydanie opinii w terminie oznacza akceptację projektu uchwały w sprawie planu działań krótkoterminowych.
Następnie sejmik województwa w terminie 15 miesięcy od dnia otrzymania od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska informacji o ryzyku, o której mowa w art. 92 ust. 1 p.o.ś.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1, określa w drodze uchwały plan działań krótkoterminowych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z art. 92 ust. 1d p.o.ś. w przypadku wystąpienia w danej strefie przekroczenia poziomu alarmowego, informowania, dopuszczalnego lub docelowego substancji w powietrzu wojewódzkie centrum zarządzania kryzysowego informuje właściwe organy o konieczności podjęcia działań określonych w planie działań krótkoterminowych.
Prawodawca wymienił elementy, jaki powinien zawierać plan działań krótkoterminowych. Są to:
1)lista podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia lub zaprzestania wprowadzania z instalacji gazów lub pyłów do powietrza;
2)sposób organizacji i ograniczeń lub zakazu ruchu pojazdów i innych urządzeń napędzanych silnikami spalinowymi;
3)sposób postępowania organów, instytucji i podmiotów korzystających ze środowiska oraz zachowania się obywateli w przypadku wystąpienia przekroczeń;
4)określenie trybu i sposobu ogłaszania o zaistnieniu przekroczeń.
Jeżeli przedsiębiorca znajdzie się na liście podmiotów, które zgodnie z planem działań krótkoterminowych mają ograniczyć lub zaprzestać części swojej działalności, to musi się do tego nakazu zastosować.
Nałożenie obowiązku wykonania badań zanieczyszczenia gleby i ziemi (remediacja gruntów)
Często pomijanym przepisem jest art. 101f ust. 1 p.o.ś., stanowiący, że na terenie, na którym przed 30.04.2007 r. była prowadzona działalność mogąca z dużym prawdopodobieństwem powodować historyczne zanieczyszczenie powierzchni ziemi oraz istnieją przesłanki wskazujące na występowanie historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi, takie jak umieszczenie terenu w wykazie, o którym mowa w art. 101d ust. 6 p.o.ś., lub zgłoszenie, o którym mowa w art. 101e ust. 1 p.o.ś., regionalny dyrektor ochrony środowiska może w drodze decyzji nałożyć na władającego powierzchnią ziemi będącego podmiotem korzystającym ze środowiska obowiązek wykonania badań zanieczyszczenia gleby i ziemi oraz wyznaczyć termin przedłożenia wyników tych badań.
Uwaga!
Artykułu 101e ust. 1lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 nie stosuje się, gdy podmiot korzystający ze środowiska posiada pozwolenie zintegrowane, w którym określono sposób wykonywania badań zanieczyszczenia gleby i ziemi.
Kolejnym ewentualnym krokiem jest przeprowadzenie remediacji na podstawie art. 101i p.o.ś. W tym zakresie została przeprowadzona kontrola Najwyższej Izby Kontroli w Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, która wykazała wiele nieprawidłowości. Wystarczy wskazać na jeden z przykładów przedstawionych w wystąpieniu pokontrolnym:
„Najwyższa Izba Kontroli negatywnie ocenia prowadzone przez RDOŚ postępowania administracyjne, na podstawie art. 101f ust. 1. ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, w sprawie nałożenia obowiązku wykonania badań jakości gleby i ziemi. Postępowania te, prowadzone dla terenów po byłych Zakładach Chemicznych «Z.» w B., na których wystąpiły przesłanki wskazujące na występowanie hzpz, doprowadziły do wydania przez Regionalnego Dyrektora decyzji, które były obarczone licznymi wadami prawnymi, stąd działania RDOŚ mające na celu usunięcie zanieczyszczeń występujących na tych terenach były nieskuteczne.
W latach 2014-2018 RDOŚ nie wypracowała stanowiska co do sposobu kwalifikowania oraz prowadzenia postępowań administracyjnych w sprawach hzpz, szkody w środowisku oraz zanieczyszczenia wód podziemnych. Wszystkie decyzje wydane przez Regionalnego Dyrektora we wrześniu 2016 r., zobowiązujące władających terenami po byłych Zakładach Chemicznych «Z.» do przeprowadzenia badań zanieczyszczenia gleby i ziemi, zostały uchylone przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.
Powodem ich uchylenia było m.in. niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy i konieczność uzupełnienia materiału dowodowego, a także nałożenie na władających obowiązków nie mających oparcia w przepisach prawa. Dopiero w 2017 r. Regionalny Dyrektor podjął działania naprawcze w trybie ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie” (wystąpienie pokontrolne NIK, LBY. 410.019.01.2018).
Zakres obowiązku przestrzegania wymagań ochrony środowiska
W art. 140 p.o.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1. zawarto wymagania ochrony środowiska. Odnoszą się one do wszystkich podmiotów korzystających ze środowiska bez względu na rodzaj czy cel tego korzystania i mają duże znaczenie przy ocenie odpowiedzialności danego podmiotu za ewentualne naruszenia przepisów.
Zgodnie z art. 140 ust. 1 p.o.ś. podmiot korzystający ze środowiska jest obowiązany zapewnić przestrzeganie wymagań ochrony środowiska, w szczególności przez:
1)odpowiednią organizację pracy;
2)powierzanie funkcji związanych z zapewnieniem ochrony środowiska osobom posiadającym odpowiednie kwalifikacje zawodowe;
3)zapoznanie pracowników, których zakres czynności wiąże się z kwestiami ochrony środowiska, z wymaganiami w tym zakresie, gdy nie jest konieczne odpowiednie przygotowanie zawodowe w tym zakresie;
4)podejmowanie działań w celu wyeliminowania lub ograniczenia szkód w środowisku wynikających z nieprzestrzegania wymagań ochrony środowiska przez pracowników, a także podejmowania właściwych środków w celu wyeliminowania takich przypadków w przyszłości.
Ponadto także sami pracownicy są obowiązani postępować w sposób zapewniający ochronę środowiska (art. 140 ust. 2lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 p.o.ś.).
Dalsze ustępy art. 140 p.o.ś. przyznają ministrowi właściwemu do spraw klimatu kompetencje do określenia w drodze rozporządzenia rodzajów czynności, instalacji lub urządzeń, których wykonywanie lub obsługa wymaga szczególnych kwalifikacji ze względu na możliwe skutki tych działań dla środowiska. Jednak do dziś taki akt wykonawczy nie został wydany.
Pozwolenia na wprowadzanie do środowiska substancji lub energii
W Prawie ochrony środowiska przewidziano szereg sytuacji, w których konieczne jest uzyskanie zgody konkretnego organu na prowadzenie działalności.
W myśl art. 180 p.o.ś.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 eksploatacja instalacji powodująca wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi lub wytwarzanie odpadów jest dozwolona po uzyskaniu pozwolenia, jeżeli jest ono wymagane.
W tym miejscu należy wyjaśnić dwa pojęcia:
1)instalacja – stacjonarne urządzenie techniczne, zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot, i położonych na terenie jednego zakładu lub budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję;
2)podmiot prowadzący instalację – nie tylko właściciel całej instalacji, ale także podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania oznaczoną częścią instalacji.
1)zintegrowanego,
2)na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
3)na wytwarzanie odpadów.
Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych, oraz o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne (art. 180alex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 p.o.ś.).
Natomiast pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenie instalacji, której funkcjonowanie, ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej w niej działalności, może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości, z wyłączeniem instalacji lub ich części stosowanych wyłącznie do badania, rozwoju lub testowania nowych produktów lub procesów technologicznych (art. 201 p.o.ś.).lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska
W myśl art. 220 ust. 1 p.o.ś. każde wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z instalacji wymaga pozwolenia.
Wyjątki w tym zakresie mogą być zawarte jedynie w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 220 ust. 2 p.o.ś. Obecnie obowiązuje w tym zakresie rozporządzenie Ministra Środowiska z 2.07.2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia.lex-dz-u-2010-130-881-przypadki-w-ktorych
Do wszystkich rodzajów pozwoleń ma zastosowanie art. 184 ust. 2 p.o.ś.lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1, który określa elementy, jakie podmiot chcący uzyskać pozwolenie, musi zawrzeć we wniosku. W myśl tego przepisu wniosek o wydanie pozwolenia powinien zawierać:
1)oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
2)oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących oznaczone części instalacji za eksploatację instalacji zgodnie z Prawem ochrony środowiska w przypadku określonym w art. 183blex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 p.o.ś.;
3)adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
4)informację o tytule prawnym do instalacji;
5)informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji;
6)ocenę stanu technicznego instalacji;
7)informację o rodzaju prowadzonej działalności;
8)opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji;
9)blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
10)informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację;
11)wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji aktualnych i proponowanych, w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia;
12)warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji;
13)informację o planowanych okresach funkcjonowania instalacji w warunkach odbiegających od normalnych;
14)informację o istniejącym lub przewidywanym oddziaływaniu emisji na środowisko;
15)wyniki pomiarów wielkości emisji z instalacji, jeżeli przeprowadzenie pomiarów było wymagane;
16)zmiany wielkości emisji, jeżeli nastąpiły po uzyskaniu ostatniego pozwolenia dla instalacji;
17)proponowane działania, w tym wyszczególnienie środków technicznych mających na celu zapobieganie lub ograniczanie emisji, a jeżeli działania mają być realizowane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie – również proponowany termin zakończenia tych działań;
18)proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów;
19)deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, niestwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie;
20)deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób dokumentowania czasu tej eksploatacji;
21)deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku określonym w art. 191a p.o.ś.;lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 czas, na jaki wydane ma być pozwolenie.
W Prawie ochrony środowiska wprowadzono szereg środków, które mają finansowo motywować podmioty do ochrony środowiska. W myśl art. 272lex-dz-u-2020-1219-t-j-prawo-ochrony-srodowiska-1 p.o.ś. środki finansowo-prawne ochrony środowiska stanowią w szczególności:
1)opłata za korzystanie ze środowiska;
2)administracyjna kara pieniężna;
3)zróżnicowane stawki podatków i innych danin publicznych służące celom ochrony środowiska;
W tym miejscu można przykładowo wskazać, że opłata za korzystanie ze środowiska jest ponoszona za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza; wydanie uprawnienia do emisji na zasadach określonych w ustawie z 12.06.2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianychlex-dz-u-2020-136-t-j-system-handlu-uprawnieniami oraz składowanie odpadów.lex-dz-u-2020-797-t-j-odpady
Warto wiedzieć, że:
1)wysokość opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych zależy odpowiednio od ilości i rodzaju gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza;
2)wysokość opłaty za korzystanie ze środowiska w przypadku uprawnień do emisji wydanych na zasadach określonych w ustawie o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych ustala się jako iloczyn liczby uprawnień do emisji wydanych w danym roku na rachunek posiadania operatora albo na rachunek posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy, i obowiązującej stawki opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w zakresie emisji dwutlenku węgla w roku, w którym wydano uprawnienia do emisji (Uwaga! Ta regulacja obowiązuje od 24.08.2019 r.);
3)wysokość opłaty za składowanie odpadów zależy od ilości i rodzaju składowanych odpadów, z tym że wysokość opłaty podwyższonej zależy także od czasu składowania odpadów. Jednak na składowisku odpadów, na którym umieszcza się i z którego wydobywa się odpady tego samego rodzaju, podstawą naliczenia opłat jest różnica pomiędzy masą odpadów umieszczonych na składowisku a masą odpadów wydobytych ze składowiska w ciągu roku kalendarzowego; jeżeli różnica jest liczbą ujemną, to przyjmuje się wartość 0.
Uwaga!
Podmiot korzystający ze środowiska bez uzyskania wymaganego pozwolenia lub innej decyzji ponosi opłatę podwyższoną za korzystanie ze środowiska. W razie korzystania ze środowiska z przekroczeniem lub naruszeniem warunków określonych w pozwoleniu lub innej decyzji podmiot korzystający ze środowiska ponosi, oprócz opłaty, administracyjną karę pieniężną.
